باورت داشتم از روز نخست، 

آمدی تا باشی،

و پر از شعر،

پر زا همهمه بودی،

اما،

هیچ حرفی نزدی،

پر از گفتن دلدادگیت،

پراز زمزم? عشق به دریاشدنت،

باز حرفی نزدی،

و فقط خندیدی،

خوب من،

میفهمم

از دو چشمت هم? حرف تو را،

بی کلام اینجا باش .

آخر اینجا بودن،

نیست محتاج صدا.

بودنت با دل من،

بی صدا هم زیباست

نوشته شده در سه شنبه 90/12/23ساعت 2:5 صبح توسط نازیلا نظرات ( )